YOKLUĞUNUN LANETİ

Yýkýldý mutluluk bulduðum diyar;
Gördüðüm yüzlerde bambaþka bir hal…
Duvarda baktýðým bir fotoðraftýr;
Boynumu büktüren o meskun mahal…

Bu mevsim içimde kopar kýyamet;
Sonsuzluk tacýný aldýðýn vakit…
Hayalde piþmanlýk düþte alamet;
Hüznüme peþinat saydýðým nakit…

Dolarsa cehennem dolsun bardaðým;
Yudumlar yudumlar içerim boþver…
Kararmýþ topraklar solmuþ yapraðým;
Geçme dediðinden geçerim boþver…

Þarkýlar þarkýlar bildiðin gibi…
Kiminde hasret var kiminde tehir;
Hiç kimse gülmedi güldüðün gibi…
Ne cadde ne sokak ne de bu þehir…

Ne gelir elimden kýrýksa kolum;
Yorduysa kalbimi þu sahte hayat…
Duraksýz sandýðým bitmeyen yolum;
Diklenir duruyor karþýmda heyhat…

Býkmadan yazdýðým kaðýdým kadar;
Vefalý deðildi gecenin körü…
Uzundu cümleler aðýdým kadar;
Bu yüzden yolsuzdu hecenin körü…

Hangi tasvir ile nasýl anlatsam;
Yar sensiz uyanmak melanetini…
Seni bin lehçenin binine katsam;
Silemem yokluðun bir lanetini…

Ali ALTINLI – 16.12.2016
Saat: 00:05

Sosyal Medyada Paylaşın: