bugün güneþimi hapsettim karanlýða þafaðýn ardýndan doðmayacak, bugün bulutlarý esir aldým yaðmur artýk yaðmayacak dünyayý gömdüm bir okyanusa hiç bir þey eskisi gibi olmayacak bugün seni kaybettim sensiz kalbim artýk nefes almayacak olmasaydý sonumuz böyle üzülmeseydik ikimizde özledim þimdi seni nasýl durumum karþýmda yüzün olmayýnca söyle nasýl yaþarým ben yokluðunda bir hiç gibi özledim tutu ver yüreðimi al götür beni seninle yaþanmasaydý ayrýlmasaydýk mutlu olsaydýk ne olurdu sanki nerden bilecektik sonumuzun böyle olacaðýný söyle nerden bilecektim güneþimi kaybedeceðimi kader iþte ne diyeceksin baþka bana oysa senin için ne savaþlar yapmýþtým ben kendimle ve yabancýlarla þimdi sen kazandýn bu savaþý ben kaybettim yenildim sana yüreðim kanýyor kapanmayan bir yara var içerimde göz yaþým dinmiyor kalbim aðlýyor bir acý var ta derinde #osmandeniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman deniz01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.