Ah þu daðlar yok mu þu daðlar ! Ah etsemde vah etsemde giden geri gelmiyor, Elimde mazý dalýndan bir deðnek ve ben 14 yaþýndayým yanýmda iki Kangal köpeði önümde keçiler Nereye mi gidiyorum özgürlüðe dumanlý daðlara, þifa Pýnar’larýna gidiyorum Heryer sonbahar iðde kokusu var havada uçuþuyor yapraklar dalýndan teker teker düþüyor, Ah þu daðlar yok mu þu daðlar bir Pýnar’ýn kenarýnda oturup saatlerce dertleþiyorum kendimle közde çay yanýmda soðan ekmek birde çoban salatasý yeter bana yine kalkýyorum oturduðum yerden ipsiz bucaksýz patikalardan Pýnar’lardan ve bilinmez arasý sýk ormanlardan geçeceðim bekle beni bir gün sana geleceðim bekle beni....#osmandeniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman deniz01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.