dün akşam 1-2

Dün akþam-1

Dün akþam garip gönlüm, derin bir hüzündeydi,
Oysa mehtap tahtýnda, yine gökyüzündeydi.

Gülümsüyor gibiydi, emsalsiz gül cemali,
Öyle bir güzellik ki, güzelliðin cem hali!

Yayýlan huzmeleri, hülyalý bakýþ gibi,
Ýþliyordu her yere, ýþýktan nakýþ gibi.

Etrafýna yýldýzlar, doluþmuþlar pür neþe,
Taþýmadan hiçbiri, en küçük bir endiþe.

Ýçlerinden bazýsý, göz kýrpýp duruyordu,
Bazýlarýysa sanki kaydýrak oynuyordu.

Dalgalar kayalara “elim sende” diyordu,
Kaçar gibi yapýyor, dönüp de geliyordu.

Biliyoruz der gibi, sevdiðin o kadýný,
Hafiften esen bir yel, söylüyordu adýný.

Nedense bir yorgunluk sarýverdi içimi,
Kapadým gözlerimi, bir sigara içimi.

Sanki ansýzýn birden duydum onun sesini,
Yanaðýmda hissettim, sýcacýk busesini.

Omuzuma yaslanmýþ, yanýmda duruyordu,
Narin parmaklarýyla, sineme vuruyordu.

Kumral sarý saçlarý okþuyordu yüzümü,
Dindirmek ister gibi, içimdeki hüznümü.


Dün akþam-2

Bir deniz kýyýsýnda, dolaþtým gece yine,
Ýçimde nice ukde, dalýp gittim engine.

Ne þen yýldýzlar vardý, ne mehtap aydýnlýðý,
Örtünmüþ bir tül gibi, gökyüzü karanlýðý.

Cezir vakti olmalý, sular mahzun ve garip,
Hüzün renkli bulutlar, hallerinden mustarip?

Yakamozlar gizlenmiþ, ýþýmaktan hevessiz,
Sanki matem havasý, rüzgârlar bile sessiz.

Oynaþmýyor balýklar, sanki yemiþler vurgun,
Üstüne hüzün çökmüþ, dalgalar bile durgun.

Kasavetli gökyüzü, etrafa bir sis çökmüþ,
Sanýrsýn tüm dertliler, bugün içini dökmüþ.

Mahzun gölgeler gibi, kýyýda bekler taþlar,
Ruhumda bir isyanýn sessiz feryadý baþlar.

Ne in ne cin ortada, herkes nereye gitmiþ?
Yoksa sura üflenmiþ, artýk vade mi bitmiþ?

Niçin kayalýklar boþ, hani hep o duranlar?
Gelir belki diyerek, hoþ hayaller kuranlar?

Tavþankaný çayýný, demleyip semaverde,
Vurup sazýn teline, çalýp söyleyen nerde?

Çekirdekçi dururdu, biraz ilerisinde,
Nedense gözükmüyor, her zamanki yerinde?

Ya bayat simitleri, “çýtýr” diyerek satan,
Tezgâhta kalanlarý, balýklara yem atan?

Niçin yok ulu orta, naralar atan sarhoþ?
Herkes nereye gitmiþ, neden ortalýk bomboþ?

Hani o muzip rüzgâr, ismini fýsýldayan,
Hani ya ahu gözler, daima ýþýldayan?

Asýl gerçek bu mudur, hepsi bir rüya mýydý?
Mutluluk sandýðýmýz, beyhude hülya mýydý?

Uyuyayým öyleyse, gerçek kâbustan beter?
Sizin olsun bu dünya, bana anýlar yeter.

Sosyal Medyada Paylaşın: