Vivdanlara sesleniş
Hicret etmiþ vicdana sesleniþ
Gölge misali sessiz, sokaklarda yürüyen,
Günah yüklü heybeyi peþi sýra sürüyen,
Kirletilmiþ dünyada, deðerini yitirmiþ,
Ýnsan denen varlýðým, içten içe çürüyen.
Çarký bozuk saatler, gâh ileri, gâh geri,
Hüzün coðrafyasýnda, hüküm sürer zemheri.
Masumlar sindirilmiþ, zalimlerse pervasýz,
Körükleyip durmakta, ateþten bir çemberi!
Yüreðim ve vicdaným, iki güzel kanattý,
Onlarý yaralayýp, hangi eller kanattý?
Mancýnýklar kurarak, dinmek bilmez kiniyle,
Medeniyet surumu, yýkan taþý kim attý?
Bu nasýl bir dünya ki, ihanetle karýlmýþ,
Zehirli sarmaþýklar, tüm gövdeme sarýlmýþ.
Acý dolu feryatlar, yükselirken Halep’ten,
Utancýndan topraðým, þerha þerha yarýlmýþ.
Sinemde bin bir ukde, sorup durmakta seni,
Bir kurt gibi kemirip, oyup durmakta beni!
Ne kadar bela varsa, parmaklarý tetikte,
Namlunun hedefine, koyup vurmakta beni!
Ey vicdan neredesin, nereye hicret ettin?
Hangi çýkmaz yollarda, varlýðýný kaybettin?
Görmez misin sadece, þeytanlaþmýþ beþeriz,
Sense bizi biz yapan, yüce insaniyettin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.