Yoksulluðun önünde,oturup yere çökmüþ, Yalvarýyordu yarap,sana yalvarýyordu! Dayanacak gücü yok,yok ki,o boyun bükmüþ. Feryadýnda bir çýkýþ kapýsý arýyordu!
Umutlarla geldiði yol,bitti en sonunda. Gece karanlýk,sokak yabancýdýr ürküyor! Çaresizdir bu þehrin,bu karanlýk yolunda. Iþýklar renk renk açar,o boynunu büküyor!
Bir yer aradý garip,harap olsa barýnak. Dizleri tutmuyor ki,gözleri kararýyor! Üþüyor bu Ya Rabbi,yok mu hiç bir sýðýnak! Bulutlarda yaðmur var,açýlýp kapanýyor..
Sabahý zor etti o,þehrin sokaklarýnda Ýnsanlar arasýnda,cadde,sokak arýyor. Sonunda bir iþ buldu,tuðla ocaklarýnda Yavrularýndan uzak,acýsýný sarýyor.
Vardý rýzýk elbette hak diyen kýsmetinde Taþ basarak baðrýna rýzk’a kürek çekiyor Keramet kulda deðil onun memleketinde! Özleminde yavrular hep boynunu büküyor...
Yaþar Kýlýç Sosyal Medyada Paylaşın:
parçalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.