ZİNHAR....

Habis bir þeytan gibisin..
çamurdan çiçek gibisin...
kendi karartmalarýnda çoþan
fýsýltýlarý duyan sessizlik gibisin...
hararetli gecelerin içinde
hakaret eden isyan gibisin...

Dikenli bahçelerde koþar gibi...
Melek yüzlü þeytan gibisin...
Her bir zerresiyle ziyan gibisin..
abartýlmýþ bir savaþ gibi
sadece kendine kanar ...
derinde iltihap gibisin...

Bir uyansan
görsen senin içindeki kangrenleri
iyiniyetli bir cadý gibi söndürürken gece lambalarýný
ne dost ne düþman gibisin...

susuz bir çöl çiçeði
gökle oyun oynayan
yaðmayan suya içlenip..kuruyup giden bir dal gibisin...

yüzümde bakýmsýz bir gülüþ...
hikayeleri vardý birde ince yazýsý
parmak uçlarýmda zonklayan zehir gibisin...

þiir sakince küfreder
ve bazen dilimle halolmayan ...yüreðime yakýþmayan dost gibisin....

seni bir kavonoza kilitlemiþtim
nasýl çýktýn kapaðýný açýp
hayret
çünkü söndürdüðüm herþeyi tekrar yaktýn....





Sosyal Medyada Paylaşın: