TUTKUNLUĞUM
Nasýl söylesem, bilmem ki
Sana olan tutkunluðumu
Sen koskoca bir çýnar olsan
Dalýna tutuna bilir miyim senin
Gönülünde bal petek olsam
Damla damla eriyip dolsam
Takýlsam ipek kozasýna bir teline
Beni de alýp içine sarmalyýp dolasan
Sonra hiç çýkamasam
Hüzünlü tebessümlerimi
Yine de unutabilir misin beni...
Alýn yazýsý yazýlý
Kaderimde sen varsýn
Bahara olan tutkunluðum gibi
Açýlsam çiçek çiçek kozalarýnda
Yalnýzlýðýmý unuttum ben de
Çoðu kez yarýnlarýmda
Zalimin karþýsýnda eðilmedim
Doðrunun yanýnda oldum
Hayat boyu koþtum
Bir adým ilerlediðimi bilsem
Yüce insanlýðýnýn karþýsýnda küçülür ufalýr
Ýnsanlýðýmdan utanýrým...
Aç olaný gördüm
Ekmeðimi onlarla paylaþtým
Toz pembe hayatýmýn
Her zaman karanlýðýnda büyüdüm
Kahkahalarýnda boðulsam bile kalabalýðýn
Bana unutturamadý aðlamayý, insanlýðýmý
Bir kez bile saygý görsem
Utanýr olurum bir nevse saygýsýzlýðýmdan
Unutamam seni
Bin kez aþýk olsam da
Bir kez seviyorum duysa kulaðým
Yine de unutamam
Sana olan tutkunluðumu
Asla seni, asla seni, asla...
Behçet Bük 1637/11.12.2016/22.35’’Behçet Bük
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.