PLÂSTİK BEBEK

Akþamýn karanlýðý basmýþ,
Mesai bitmiþ;
Herkes evine dönüyordu

Þiþman kadýnýn elinde,
Oyuncak bir bebek vardý

Ýçim titredi.......
Çocuk mu daha çok sevinecekti,
Bebeði ona veren eller mi?

Aklýma bir tekerleme düþtü
"Üþüdüm üþüdüm
Daldan elma düþürdüm"

Gözlerim buðulandý, üzüldüm
Yolculardan utandým;
Baþýmý önüme düþürdüm.

Düþüncelerim onlara;
Bebek verebilecek kimsesi olmayan,
Çocuklara kaydý.
Ne düþündüklerini düþündüm

Aklýma bir tekerleme düþtü
"Bir gün bir gün bir çocuk
Eve de gelmiþ kimse yok,
Açmýþ bakmýþ dolabý,
Þeker de sanmýþ ilâcý"

Ýçimde bir hüzün;
Ýsyan gibi kabardý.
Yine gözlerim yaþardý

Tek suçlu, bir plâstik bebekti.
Tek suçlu, bir plâstik bebekti
Tek suçlu...bir plâstik, bebekti...
Asiye


Sosyal Medyada Paylaşın: