Zaman suyun üzerinde akýp giden saman çöplerine benzer
dýþarýdan bakýnca nehrin sürüklediði
bi dolu kalabalýk
büküle sýkýlada olsa
kaderin çizgisinden yürüyerek
nehire giden yolu bulur saman çöpleri
ve kalsaydýn
hiç bir yalana sýðýnmayýp gerçeði yaþayacaktým
seninle gizlice
onca deðerli sözü zihnime mahkum etmeyip
yaðmur tanesi gibi çisil çisil serpecektim
sen uyurken saçlarýna
vakti gelmeden açan kar çiçeðine hesap soracaktým
sonra güneþe dönüp yüzümü
"yakma! aradýðýný bulan,
renklerin cazibesine kapýlmayýp
yüreðini yüreðime emanet ediþini" diye
son sesimle haykýracaktým
kalsaydýn
sýradan insanlardan uzak durup
dikeni gülünden ayýrýp
gözümüzden yaþlarý sýyýrýp
küllüðüm izmarit rengini alana deðin
ölümü göze alacaktým seninle
Newâ