Barýþýn nimetleri, saymakla da bitmez ki;
En kötü barýþ bile, savaþa denk gelmez ki...
Devletler arasýnda, barýþ olduðu zaman;
Ýnsanlar mutlu olur, savaþ istemez hemen...
Yaptýðýn bombalarýn, insana faydasý yok;
Silah fabrikalarý, yaramaz kafana sok...
Barýþý en çok bilen, yurdumun çocuklarý;
Gönlüm pasýný silen, vatanýn âþýklarý...
Ýnsanýn doðasýnda, varsa bile savaþmak;
Ýslam barýþ demektir, mutluluða kavuþmak...
Toplumsal uzlaþmayla, barýþ saðlanýrsa da;
Ýnsanlarý seversin, kalmazsýn sen hiç darda...
Barýþýn düþmanlarý, emperyalist devletler;
Kendi çýkarý için, savaþlarý tetikler...
Bütün mazlum milletler, barýþsýz yaþayamaz;
Sen de onlarý dost bil, aranýzda bir niyaz...
Oðlumun adý bile, Barýþ diye baþlýyor;
Sevgi ile büyüttük, Barýþ bizle coþuyor...
Yurtta sulh cihanda sulh, demiþ yüce Atatürk;
Barýþ olsun hedefin, aklýndan çýkarma TÜRK...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.