Titreyen Çitiller

bir güzel yer yok ki güzelim
otursak yüreðimiz ýslak
geçsin üstümüzden bulutlar
kanatlarý örtsün bir þehri
rüzgarlar tutuþsun öteden
karartsýn cemekan içini
kim zorluyorsa yalaný bak
iðde gibi kararýr öyle
elleri dikenler avuçlar
yüreði göz göz yara sarar
kanlý gözlerle akþamý
titreyen çitiller gibi ah
nasýl gözlermiþ o sabahý
neden bu kýzýl kýzýl bakýþ
herkesin gözü kanlý neden
niçin ayný çalgý,ayný tas
ayný demle yýkanmak niçin
hiç ümit yok mu bu hastadan
ayný kavruk etin kokusu
ayný tavanýn cýzýrtýsý
ayný taþýn altýnda böcük
yok mu merhemi süresin hiç
olan olmasýn hür dille de
tozlu resmi indir zihninden
gözün oymasýn madenleri
sesin hür havasýný meþk et
daðýn yamaçlarý kopmasýn
feleðin eli eline yar
yeli yüreðine saadet
ýþýðý yolumuza vursun
gün akþama varsýn varsýn
rüyanýn tamamý tamamsa
hayaller yarým kalsada hoþ
ne sürülü tarlalar ekin
ne mevsimine ateþli
her bakýþýn bin çift çekirdek
her gülüþün bin derde deva
kül içinden yeþeren meyva
ah bu akýl tutulmasý ah
ciðerleri çeken sýzýlar
deniz suyu gibi tuzlu ya
patlamýþ mýsýrlar gibi ter
balýk görmeye göz insaný
oltayý attýkça sevinir
ne kafes tutar,nede hapis
ona ölüm yaraþýr ölüm
yalnýz ondan korkar,çekinir
yoksa yýlmaz bu savaþdan o
o her aðýrlýða hükmeder
yarý çýplak tenle,ihtiyar
binbir kýlýkla,kerestelik
bir çýðlýða zindan hanýyla
gittim der gibi gevþek koruk
ha tüyün yolunsun kal tavuk
batýnýn itleri ürdükçe
kapýdan dýþarý çýkamaz
fesli çocuk ürker,haliyle
adam zýplayamaz hýzlýca
dam soðuðu alýr iliklerine
bacanýn belinden kayarak
kökün çürümesi baþlar ya
sen sen olmayacaksýn madem
sana bir ustura lazýmdýr
sakalýn karasýný kessin
yüzün perdesini ütülesin
ey yarýna yangýn var deme
kelin etrefýnda dön dön-dur
bu baþýboþluk bir yerde loþ
biryerde kýsýtlar erzaký
açlýkda bir nevi hiçlikden
sen sen ol geçme güzellikden
varsan bugün varsýn varlýða
altýn nakýþla varmalýsýn
her sefillik ateþ laðýmý
her yoksulluk beklenen pusu
varsan her demde ayrý yerin
mana ikliminde eserin
kemiðine kadar iyilik
son anýna kadar hayýr yap
kimin kuyusunda su var ki
varý Alah(c.c) bilir,bilen O
bilmezlerin en garibi ben
en yalnýzý,en nazlýsý sen
kuþlar gelip sevinsin bize
illa bir taþ mý düþsün baþa
ateþ mi yaksýn þu bedeni
nasýl bir yerde uyansýn ruh
sana dar etmesin topraðý
her gün ölüm,kol geziyormuþ
kaðýtlarýn arasý kuru
sayfalar son yapraða yakýn
göðsü sýkýþanlar orda
baþý dönenler orda,orda;
göz aç yok,baþ oynat yok orda
damarlar çürümüþ,kaynamýþ
kollar susuz geçirmiþ yazý
ayaklar tepinmekle kirli
etinden tut elinde kalýr
kemiðinden tut sýyrýlýr,kopar
bu talihsiz ruha ne denir
ekmeði taze taze yerken
suyu lýkýr lýkýr içerken
pek canlý,pek saðlýklý nefes
dünya,hiç böyle aþk görmedi
saçýnýn rengi bile hastý
eþi bulunmaz bir elmastý
göz kuyusu bile terastý
sen nasýl bir zindana düþtün
Sayýsýz renge renk olmak var
Ecdad bu azimle çalýþtý
Dünyada biçilmeyen tarla
Ellenmeyen cevher yok sanma
Konmamýþ tozlar var havada
Daha kurumamýþ yapraklar
Eskimemiþ kýyafetler var
Daha ne dünyalar var keþfe
Ne denizler var yarýlacak
Ulu pýnarlar þakýyacak
Yýldýzlar var suya kanacak
Zülfünden dökülen damlaya
Nice kuþ var kanatlanacak!
Sen ne kadar yalnýzlaþtýn ya
Bu sevdacýk kimin sevdasý
Kurþun geçirmez aba giyin
Her kýrký yitirmiþ alýr su
Aðýr aðýr batar günahla
Ýlmin yüzü böylece ýþýr
Hep hamal gibi taþý taþý
gücün sahibine yok þükür
ey bunca aðaca küssende
o vakti gelince serpilir
sen yüzünü yýkama bekle
týlýsýmlý taþlar topla hep
süslü süslü katlarda yüksel
kanat kopunca koþ kümese
hala iri yumurtalar say
þehrin deniz gören evini
kum sýcaðý yanýk tenini
sýcak gülüþünü hayal et
hala savrulup süprül,tozu
akþam gibi çöker kýraðý
kol kalakalýr kalkmaz yerden
her çizgi mor renk giyer artýk
tutulmaz bir kurdela baðlar
yatak bu denli soðuk olmaz
ömrün meyhoþ hatýrasýnda
koskoca dünya bu dünya ya
bir tüyü kalmaz milyarlarýn
yer-bitirir enzimi güzel
ne ceylanlar gördüm desen boþ
manzarasý heybetli köþkün
tek bir tane Mecnun’u vardýr
tek bir tane Leyla’sý âlâ
sen bu býçak kesmez kartlýkla
bu soðuk ruhunla hasta
dünyadan yer kap hem hýrsýzca
hem balýklarý karaya sür
bu gemi batmaya mahkumdur
Allah(c.c)’a koþ,Allah(c.c)’a koþ ki
Kabrin ýþýsýn ebediyen
Muhammed(s.a.v) deki dilin varsýn
Çeksin,çekilmez bedenini
Kulak þiþeydi,iþiteydi
Ezaný;çið nefsin piþeydi az
demi-rayhasýna doyulmaz
alemlere þavký vuran yaz
katmer katmer kabaran sevda
titreyen çitiller gibi ah
güneþi bulmuþ o kumrular!..vu
Sosyal Medyada Paylaşın: