GÜN BATIMLARINDA

’’Gün batýamlarýnda’’
umarým sen de yalnýz
þuan oturmuþsun
deniz kenarýnda
akþamýn sihirli ýþýklarý
inerken yorgun gözlerine
þarkýlarda sonbaharýn
en güzeline vurulmuþsun gibi...

hicazýn serüveni baþlar hazýr mýyýz bilmem
güzel bir gün batýmýnda
uzanan sahilinde kýzaran yüzün
eser kalmadý gündüzlerden
karanlýklara doðru düþer düþler
her bir kum tanesi kadar sessiz
dolu yýðýnla sevgin
eline iþlemeli bir çay bardaðý
esir kalmýþtýr artýk
akþamýn demlenen saatlerinde
hüzzamýn derinliðine iner usulca, kanun taksimi
gizliliðine bürünür hazin duygularýmýz
seni anar dururum mehtabýnda...

sýcaklýðýnla dokunðum tenine
gündüz ellerimi tuttuðunda
o an idi mutlu olduðum
damla damla içtiðim aþkýný
uþþak þarkýlarý süslüyordu
bir an kayboldum sandým
aldý götürdü beni maziye doðru
suskun denizlerin
mavi gözlerinde huzur buldum
denizlere sürdüm tutsak bakýþlarýmý...

kemanýn güzel sesiyle
otantik bir gece
martýlar uçuþur dalgalar arasýnda
balýkçýlarýn aðýna takýlýr gözlerim
aþkýn notalarý sahile vururken
þarkýlar söylenirken nihaventinde...

maðrur uykusuna yaklaþýr
hüzzam þarkýlarýyla gece
misler gibi daðýlan gül kokularý
tutam tutam goncasýný derlerken
sahillere vurur dalgalar sonsuz sayýlarda
o mis gibi yosun kokularýný
güzelliðine bayýldý deniz
gün batýmlarýnda...

Behçet Bük 1631/7.12.2016/18.00’’Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın: