HİCRANIYEGÂH

Çöktü gönül yurduna melalinin dumaný
Efkâr hiç tükenmeyen katýðý sigaranýn
Neylersin, mukadderat; kaderimin fermaný
Lafý m’olur elinden içtiðim baldýranýn!

Izdýrabýn bandýnda yükselenim varsa da
Umutlarým çakýldý hayat denen borsada…
Felek, kader kartýný her ne kadar karsa da
Payýna keder düþtü iþ bu bahtý karanýn!

Sevdaya sevdalýydým… Þarkýlara… Þiire…
Düþlerimin düþleri sýðmadý bir tabire!
Kapýldým hislerime sürüklendim ha bire
Unuttum gözlerinin rengini Ankara’nýn!

Ýsterse tek seferde, isterse milim milim
Borç aldýðým bu caný vermeye de kefilim.
Deðildim hesabýnda ki; hâlâ da deðilim
Tarafýma kesilen insafsýz faturanýn!

Öyle kafa yordum ki aþkýn felsefesine
Ulaþtým sevilmeden sevmenin zirvesine
Þimdi sade gülerim kaderin cilvesine
Canýmý çýkarýrken doyumsuz manzaranýn!

Dertlerin bedenime attýðý nakýþlarý!
Aynalarýn yüzüme zamansýz çýkýþlarý!
Dostlarýmýn topraða çakýlan bakýþlarý!
Sebebidir yürekte kapanmayan yaranýn.

Þimdi ister çiçekle ekilin üzerine
Ýsterseniz kürenip dökülün üzerine
Veyahut hýçkýrarak yýkýlýn üzerine
-Bekliyorken bir adým ötesinde zamanýn-
Bundan böyle ebedî makamýyým hicranýn.

05 12 2016
Salih ERDEM
Sosyal Medyada Paylaşın: