Bir ev ki, çiçeklerle bezenmiþ! Etrafýna; ýhlamurlar, begonyalar dizilmiþ. Daðdaða gitmiþ, kirli hava süzülmüþ; Toprak yeþil, daðlar yeþil, su yeþil... Topraða, yeþile hasret kalan bir nesil! Orman, her varlýða hayat verir, can verir, Tek aðaç bile olsa insana heyecan verir! Evler sanallaþtý, duygular paha etmiyor, Bahçeler harap oldu, çiçekler bitmiyor, Gülleri küstürdük, bülbüller ötmüyor! Betonlar arasýna yapay güller kondurduk, Ruhlarý mumyaladýk, fikirleri dondurduk!
Kazým Öztürk 07 Aralýk 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
eğitimci/yazar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.