Ben çay yoksuluydum sevgilim sense dilencileri sevmedin Ben kar yoksuluydum bir sana üþüyen ama sensiz ýsýnamayan Ben gülme komþuna gelir baþýna diyenlerin esiri oldum Öyle bir güzeldinki sen bir sen de tutuldum Ay gibi kesik perçemin nazlý güneþi Öpülesi alnýndan vuruldum Ah tuttu islerim. Þimdi kýrýk bir sobanýn izbe bir bacasýnda düþlerim. Bir hançerdirki bu aminsiz dualarýma düþen selanýn gecesi... Soðuk bir abdest suyu gibi lal oldu hayallerim... Ben kesik kanatlý komþu kuþuyum tutarsan ilk dalýnda kýrýlýr aðacým Dokunursan sen hariç her yaný yakarým Evsiz kalýr sýðýnacak bir yer bulamazsýn. Öyle bir düþtünki içime... Ben bile kalamadým kendimde savruldum. Þimdi hangi kurþuna gidersen git sevgili Sen açýk bir yaranýn en kör maðdurusun Sosyal Medyada Paylaşın:
hazinoyku Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.