Sýrf ayný düþü görmemek için,
uyumadýðým geceler oldu can.
her defasýnda bir atmacanýn tiz çýðlýðýný duyuyor,
pençesinde can çekiþen insanlar düþüyor avuçlarýma.
öyleki
arafta dövünen annelerin tarumar saçlarýyla,
týrnaklarý topraða saplý elleri ilikleniyor gözlerime.
Korkuyorum kirpiklerimin birbirine deðmesinden.
kan çanaðýna bandýkça gözlerimdeki çimenler,
kaygan zeminde sendeleyip,
boþluða çakýlýyor sanki canhýraþ bedenim.
Bir sebebi olmalý can !...
bir sebebi olmalý tüm bu kabuslarýn.
içimde kendi savaþýna maðlup bir ben,
birde umudun ardýnda kalmýþ yalnýzlýðým var.
kimine göre,toplasan incir çekirdeði bir hezeyan,
kimine göreyse yýkýlmasý zorunlu koskoca bir dað silsilesi.
Þaþkýným!...
karmakarýþýðým anlayacaðýn.
týpký,güvercin seyrinde,
olan bitenden bihaber,
kimsenin fark etmediði,
meydanda eli býrakýlmýþ çocuk gibiyim.
hep ayný noktaya çivilenmiþ gözlerimle,
birinin beni bulmasýný bekliyorum zamansýz.
Oysaki;
tüm acýlara nokta atýþý olmalýydý bakýþlarým.
hedefi þaþmamalýydý birbirine teðelli yýldýzlarý
þah damarýndan öpmek.
dört baþý mamur bir kýþa,
baharý müjdelemeliydi firuz cemrelerim.
cürmüm üç beþ yaprak kýpýrtýsý olsa da,
topraktan suya kadar kaç nefes tüketirdim,
mavi göðün beyaz özgürlüðü için bir bilsen.
Yoruldum can yoruldum!...
sevgisi kýsýr ruhlarýn,
sevgiyi katletmesinden yoruldum.
bu yüzden irkilir tenim
kýymetsiz dokunuþlarýn mor rengini hissettikçe.
Umarsýzým!...
bul içimdeki beni!
bul ki,
gözlerimin yamacýna yaslý kýrgýn kederler,
ve her kirpiðimin çatýsýnda
intihara meyilli sýrçadan sancýlar savuþsun tek hamlede.
çöz, ruhumu iþgal etmiþ zehir zemberek serkeþliði.
çöz ki,
kuþ olayým fikrime nazýr uçurumun kenarýnda.
götür,
açlýðý doysun kimsesizliðimin.
ve iþle beni gönül dergahýnýn gergefinde.
iþle ki ömür boyu insan-ý kamile ereyim ellerinde.
Çünkü, nefes alamazsam,
herkes gibi ölürüm.
ölür düþlerimin gezici korsan kuþlarý.
ve biter bu hikaye can.
bittiði gün
kendi cinayetimin faili olmadan,
günahsýz gömülürüm bulutlarýn koynuna
Dilek USTA