Karanlık

Þehrin yutkunuþu acýyý
Dokunulmazlýðýna baðýrýyor gökyüzü
umutlarimda ellerin kaldý
Dönülmez karanlýklarýn baþýnda bir ýþýk
ve o isigin baþýnda gözlerin
karanlýk!
avuçlarimda ki yaðmur taneleri
gözyaþlarýndý...
Karlar yaðýyor þehir dört mevsim beyaz sanki
saçlarýndan kopan taneleri annemin
annem ki yaðmurlu mevsimlerin kar’ý
Kar rengi saçlarýyla savaþýr annemin
ve kazanýr annem,
Annem ki seviyor bende ki seni...


"Susuyorum þimdi
susmak örgüsüdür saçlarýnýn"


Susuþlarima astiðim gökyüzünde
bir martý ses tellerimden yutkunuyor acýyý
Acý kanýyor,kan sellerim acýlý
sesindeki çýðlýklarla seviyorum seni
Sen ki sevgi isimlerim
ahenkli,matemli,siyahin en kahverengisi
vakur korkakliðimla seviyorum seni.




Matemden oluþan bir karanlýðý alýyor
avuclarimda yaþatiyorum þimdi
Avuclarimda bir kurtuluþun dokunuþlarý kanýyor
Kanýyor ve tekrar o söz, gidiyorum
Bu þehirde sevmedigim bir çok yol var
Her yol bir karanlýðýn korkakligi
Korkaklýk alýyor sevdayi
Anne açýyorum suretimi sana gitmemeliyim ama
bu þehir vuruyor beni yüreðimin karamsarlýklarindan
gitmemeliyim ama
gitmek istemelerin aðýr baþliliklari
ellerim kanýyor ellerim
avuçlarimda sevda kurtuluþlarý
gidiyorum
þehir leyl
karanlýk gözlerinin kahverengisinden daha leyl deðildir.




Sosyal Medyada Paylaşın: