YETİM HANE ÇOCUKLARI
Ýçimizde volkan kaynar Aðustosda biz üþürdük,
Geceleri buz tutardý güllerin tomurcuklarý.
Yüz gülerken yanaklardan göz yaþlarý çok düþürdük,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Geç git sende hatýr sorma, kederimiz çoktur bizim,
Hak’tan baþka hiç kimseden umudumuz yoktur bizim,
Göz yaþýyla doyarýz biz aç karnýmýz toktur bizim,
Pencereden seyrederdik, gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Sabah akþam yatýp kalkýp birer birer saydýlar hep,
Yetim deyip vurup vurup,baþtan baþa soydular hep,
Sevmek ile sevilmeye, bizi mahrum koydular hep,
Pencereden seyrederdik, gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Sivri burun ýskarpine ayagýnda kelik derler,
Ateþ gibi yansak bile, buz gibidir çelik derler,
Yüreðimiz zengin amma cebi yýrtýk delik derler,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Ayaklarým çok yoruldu, hayýrý yok canýmýza,
Utanýrlar garib derler, gelen olmaz yanýmýza,
Bir kaç bülbül, bir kaç baykuþ konar bizim hanýmýza,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Kader dedik þükrettik hep aðlasakta dövünsekte,
Bir yanýmýz eksik bizim hava atýp övünsekte,
Ana baba varmýþ gibi oynasakta sevinsekte,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Bir kaç yatak eski püslü gel birini seç dediler,
Aslan sütü daðdan gelme al sen bunu iç dediler,
Biraz sohbet biraz neþe sonra bana piç dediler,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
Ey gardaþým arada bul, ana baba uzaklarda,
Kurtarsýnlar çocuklarý boðuluyor bataklarda,
Umutlarýný baðlamýþ kýz yalýda yataklarda,
Pençereden seyrederdik gökyüzünde boncuklarý.
Adýmýz bu iþte bizim! Yetim hane çocuklarý.
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.