Bu sedâ benden deðil, besbelli bendekinden,
Ne dünden, ne yarýndan, þimdi, bugündekinden.
Dinle can kulaðýyla, dinle, belki sendendir!
Çünkü, her gönüldeki âvaz ayný ündendir.
Kavramlarla merâmý birebir tutma sakýn!
Besteyi yorumlarken kalbi unutma sakýn!
Bakýþýmýz düzgünse anlam hep doðru çýkar;
Dere, çay, ýrmak derken sular denize akar.
Öyleyken fedâkârlýk, kimin varýndan kime
Ve kiminkini kimden sakýnmaktayýz yine?
Kul yanýltabilir mi, Rabbimin muradýný,
Evrenleri dolduran emrin ol beratýný?
Vedâmýz da O’ndandýr, O’na ýsmarlýyoruz;
Bir garip yýldýzlarýz, söndükçe parlýyoruz.
Oda içinde oda, ayna içinde ayna,
Görüntüye aldanma, mumdan kazanda kayna!
Býrak da yankýlansýn gönüldense nidâmýz,
Gök kubbe yýkýlsa da bâkî kalsýn sedâmýz!