"YA SABIR"
Dolunca miadýn kalma göz açýk,
Haberi verene kýzsan ne fayda,
Kabustan her yanýn olsa da uçuk,
Ýsyana bürünüp azsan ne fayda.
Madem yolculuk var gelen gidecek,
Mevla’mýn verdiði ömür bitecek,
Sen aðýr alsan da sonun gelecek,
Kendinden geçerek sýzsan ne fayda,
Düþmedin dünyada dostun hasýna,
Uzanýr bedenin musalla taþýna,
Can verdiðin dostlar gelse baþýna,
Vasiyet baðlamaz, yazsan ne fayda.
Ýmaný her daim nefsine üfür,
Tefekkür vaciptir, nankörlük küfür,
En büyük nimetten gel olma fakir,
Hayalden hayale gezsen ne fayda
Hayal vuku bulsa dünyalar almaz,
Kapýný kaparsan,Hak seni bulmaz,
Tövbenin kapýsý hep açýk kalmaz,
Son anda fikrini bozsan ne fayda
Yanýna tek miras; iyilik kalýr,
Þeytanýn iþi ne,hep aklýn alýr.
Marifeti insan kendinde sanýr,
Ya sabýr Erol’um olursun karda.
1.12.16 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.