MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

//soluğun intiharı//
barane

//soluğun intiharı//



Kýsmi bir oksijen soluyorum dimaðýmdan
Etin çürümesini aratan bir koku tenim
Tahta bir kapýnýn paslý kulpu açýlmýyor
Kapkara karanlýðýn en dibi yalnýzlýk
Parmaklarýmla oynuyorum
Sesim yok
Unuttum aklýmý

Ýnindeyim ruhumdan baþka her þeyin
Alaca karanlýðýn pusu var topraðýn en katý taþýnda
Kimyevi bir azot inceldi derimde
Parmaklýktan uzanan bir elin, simsarý düþtü gölge þeklinde hücreye
Kalýn bir çizginin son noktasýna, sýðýndý gözlerim
Yüreðime sýzan ince bir ýþýðýn, erimesi kana belenen

Adýn yok!

Geçmiþin, gri bir delikten süzülen sýkýþmýþ çehresini, eziyor umut
Haftalardýr, siyah beyaz arasýnda, telli bir çemberin üzerinde akýyor nefesim
Sular kesik,
buz gibi bir betonun,
pantolona yapýþan tutkalýný kazýyorum orta parmaðýmýn týrnaðýyla
Dümdüz bir sessizliðin, ürküntüsünü tadýyor ara ara dilim
Kuru öksürüðün hýrýltýsý, bulanýk
Ve sönük lambalarýn isinde soðuk
Derimde inleyen bir sesin, mütemadiyen devreden iç çekiþi
Kollarýmdan vücuda yayýlan feryadýn, un ufak acýsý da acýyor
Koyu bir yalnýzlýkta, ölü bakýþýnýn duvarlara göz koymasý gibi her þey
Külün, en zayýf tozunda intihar
Yer kabuðunun unuttuðu bir çanaðýn nöbet sýzýsý sanki,
Bir býçaðýn çentiðinde kesik
Kurtulmayan bir hastalýðýn gövdeye yýkýlýþý
Ve bir akþam döþe inen bir sancýnýn habercisi

Adýn yok

Tuzun sülfürü yok etmesinden ibaret zaman
Belirsizlik, bir handikabýn küfünde belki
Bedeni yoklayan bir virüsün, aklý saf dýþý býrakýþýnda heyecan
Çileli bir aðlayýþýn, çýðlýða bürünmüþ hali, halsiz ve tek
Þizofren kiþilik çiftliðinde, kayýp ikinci insan bekleyiþi
Ruhun gaz halinde uçuþunu arayan, beden
Ve bir cinayet teþebbüsü, hissiz ben
Mor asit lekesi,
yoz bir duvarýn dökülmüþ kirecinde
gýrtlaða yapýþan sesin boðulmasý, dili boðaza gömen
Sedyeyi tutarak pasýndan, yalnýzlýk büküldü belinden
Gitti,
yalýndý artýk soluk kendi tekliðinde
Korkak, yalnýz, uyuþuk

Adýn yok

Çýplak ayaklarýný uzatarak, yandý halin tufanýnda su
Gözlerimin önünde sinsi bir heyula
Görünmez gibi gelip giden, sisli ve boðuk
Sis doðdu, hava öldü.
Kahverengi kum çamuru, sol böðrümde har gür solgun
Gün emerek heder etti, yavan ýssýzlýðýn peçesini
Bütün kuþlar, soyulmuþ tüylerinden çýplak
Uçuyor bulutlardan rüzgar rüzgar
Saçlarýmý kazýyorum, suçtan uzak topraðýna bakarak
Ýstiridyeden arýnmýþ su
Oksijen çürüðü
Soluk, suda boðuldu
Suyun intiharý
Zamaný öldürerek, intihar etti soluk

Adýn yok

Unutmanýn eleminde, günü yýrtan katran usturasý
Ve kemiklerin fýsýltýsýnda, kahkahanýn düþmesi Yusuf’un kuyusuna
Yolu beyaz tanelerinde öðütülmüþ, kör kulübe penceresi
Yediveren gecenin hamaðýnda, üç yüz bin delikten ýþýk, akar akar akar
Ýki süt beyazý göðsün dokunulmamýþ, sanki
Koklanmamýþ uçlarýndan memelerin
Ve güneþ ayrýlmýþ ýsýsýndan
Azlýk var bedenimin öncesinden,
Ateþe eþ bir þey doðdu evrenden,
Klorundan sýyrýlmýþ sodyum tasý, dolu, aðzýna kadar karanlýk
Acýyý besleyen bir affýn acziyetinde, üþüyor, yataðým, yastýðým
Siyah bir elmasýn, camlarýn buðusunda silmesi, iskeletin sinsi omurgasýný
Baþ parmaðýmý sýkarak saklýyorum sað avucumda umudu
Diðer dört parmaðýn güvencesindeyim
Ve hiç bir þeye özenmedim, ona özendiðim, ona yakýndýðým kadar

Adýn yok

Terin damlasý tuzlu,
ve yedi bin metre yol eskitmiþ, yuvarlak bir lastiðin izi
sesin mundarýný daðlýyor hidrojen
sargý bezine bakmak, bir mahkumun birikmiþ düþlerinde
sonrasýz bir yaðmur, tepeden týrnaða yudu taþlarý
seçkin ölüleri, seçkin dinlerin ibadetinden eliyor karanlýk
bayram arifesi,
kendisine küsmüþ kara bir kýzýn, kara saç örgüsü çözülüyor en izbe boðumundan
bar bar baðýrýyor sokak kedileri, barbar insanlara
ve kaptýrýyor patilerini teneke mazgallara

adýn yok

ölü taklidi yapýyor gece,
ve halesini katletmeye kalkýþan bir yýldýzý defnediyor ay,

adýn tütün

iki nokta arasýnda hiç duraksamadan, azat edilmiþ diðer noktadayým
hazýn tortusunda, kül, adýn
belki iþten kovulmuþ biri cansýz
sýradan bir günün akþamý
rh pozitifin, negatifi kanýn pýhtýsý
sýð bir dibin notasýnda, yaþama baþkaldýrý
ilerleyen saatlerde ayak sesi anlaþýlmaz týnýsýnda ney’in
uydurma þiir… þiirsiz yazgý
ben… sen… hiçbir þey…
pencereden inen gaz sýzýntýsýndan muaf
acýnýn sanrýsýnda, kýþýn boyunduruðuna kanadýný kaptýrmýþ bahar

adýn yok

bir doðruya paralel, üç çizgi
ve ivmesine konan sinek serzeniþi
baðýl bir çözülme desem, septik
daireden eþit mesafede, sýcaklýk
homojen bir cümlenin öznesinde patlamasý
durgun göl,
atardamarda zehrin, öz direnci panzehre
saydam bir aynanýn kalçalarýný büyüten, ham öfkesi
soyut bir yanký, kimsesiz
izafi körlük, kim bilir
bayat bir tasýn bakýr yüzeyinden inerek,
sarý mavi katrana batýrýyorum dirseklerimi
yanmýþ katran kokusu bitmiþ
yörünge yitimi, pusulada
fýçýsýz mahzen izi belki tenhada
ellerim titrerken, karnýmdan baþýma çýkan ýlýk kan akýþý
milyon kilo metrede hýzýn, kütleler halinde, ýslak ýslak boþalmasý gözden
metal oksit kalayý, yalnýzlýk
ve hissizliðe her dakika binen, meteor çarpmasý
sabit bir uðultunun kulaklarda huþu bularak, ciðerlerden dýþarý fýrlamasý
gürültülü ölüm
adýn yok
ölüden doðdu ses
ölü doðdu adýn



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.