Sevda Güvercinim

bir güvercin pervazlýðýnda gözlerine konmuþtum
gözlerinin yuvasýndan güvercinimi beslemiþtin
kalemimden fýrlayan çekirgeler tebessümüne dalmýþtý
mürekkeple sürme çekilmiþ bakýþlarýn tanla batýþýyla
senin pencerenden umut ve uzaklýk diye ötüyordum
izinde durmuþtum, vakitlerime mühür vurmuþtum
gözlerin, bulutlara deðince kanadým çarpardý
sükütlara eðilince yüreðim çýrpýnýrdý

yuvandan zehir azýk sunduðun bir gün
güvercinim kan kusarak kaçtý
hayatýn ruhundan hýzla koparak
çekingen beyaz bulutlara derdimi açtým
sevda güvercinime yýldýrýmlar çarparak
yaðmurun ipinde intizarý boynuma geçirdim

Özkan Karaca


Sosyal Medyada Paylaşın: