Asırlık selvi ağacı...

Suskundu kuþlar rengi yitik selvide
Kemanýn inleyen naðmeleri gibi
Hüzzam vardý bestelerinde

Yaðmura doyarken þehir
Bir yudum içmedi kökleri
Dev pençeye takýldý gözleri
Dili damaðý oldu zehir

Söktüler köklerini pençelerle
Eli kolu baðlý aðaca
Sessiz kaldý
Efkarý-umumiye!

Bir anda kar yaðdý apak
Koptu dalýndan bir yaprak..
Yüzü bembeyaz oldu..
Sonra yangýna döndü bahçe
Buz kesti heryer....

Yýkýlýyordu genç binalar
Yýkýlýyordu asýrlýk aðaçlar rant uðruna ....

yýkýlmaya yüz tutmuþ ihtiyar
evlerin en baþýnda...

Dev keselerde kum pýrlanta
Baþlarýnda bir kaç usta
Dört elden olmuþlar ekip
Bekliyor onlarca mürtekip


Sosyal Medyada Paylaşın: