ADIMIZ ÖĞRETMEN

Adýmýz öðretmen lakabýmýz hoca,
Sonuçta benzeriz meyveli aðaca.

Baþlar bir sýnýfta alfabenin e’si
Bitmez ömrümüzde ilmin abece’si.

Bir köy okulunda varlýðýmýz ýþýk,
Sývasýz duvarlara renk veren aþýk.

Cefakar bireyleriz yükümüz bilgi,
Vasfýmýz özveri hamurumuz sevgi.

Gül bahçesinden ödünç buðulu bir gonca,
Harmanda buðdayýz çayýrlarda yonca.

Biziz her çocuða bilgiyi daðýtan,
Cehli karanlýða ýþýðý yansýtan.

Biziz zihinlerde yerleþen kök salan,
Medeniyet köprüsüne kemerler kuran.

Çorak topraklara fidanlar dikeriz.
Yaðmur yetmezse terimizle sularýz.

Mana yangýnlarý söndürmek iþimiz.
Üflemekle sönmez bilgi güneþimiz.

Gün olur kýrarýz paslý zincirleri.
Bazen yumþatýrýz katý gönülleri.

Öðretmen olmaktýr çocuðun ilk hevesi,
Maddeyle ölçülmez emeðimiz kutsi.

Sýðýnaktýr bize Albayrak gölgesi,
Üç kuruþ maaþla döner aile bütçesi.

Yirmidört kasýmlarda hatýrlanýrýz,
Kalan günlerde dertlerle baþbaþayýz.

Yinede piþmanlýk duymayýz meslekten,
Minik yüreklerde yaþarýz gerçekten

Turan UYSAL
24 Kasým 2016
Miesbach



Sosyal Medyada Paylaşın: