Kavuþýlmasý güç bir duygu ile açtým ellerimi dua’ya. Yakardým,yalvardým Rahmeti Sonsuz,Baðýþlayan Mevla’ya... Merhamet eyle.Maðfiret eyle Ey RAB.. Hata ettim,kalpler kýrdým,yürek daðladým. Öldürdüm içimdeki insancýl sevinci. Bir bebeðin gözlerinde parlayan,yanaklarýndan süzülerek savrulan Ýki damla yaþ gibi düþürdüm yüreðimden sevdayý.. Âf eyle Ey RAB! Sen yüreðimize þefkat verensin. Sen emeðimize dirayet verensin. Sen kalbimize sevgi eleyensin. Bilemedim,bilemedim,bilemedim.... Ne kýymet,ne hasret,ne emek ne de yürek. Vuruyorum kendimi iki satýrda anlamýný yitirdiðim cümlelerle. Ölüyorum Ey RAB! Âf eyle... Âf eyle.. Âf eyle. Sosyal Medyada Paylaşın:
NA!M Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.