Çok canım acıyor anne!

Çok caným acýyor anne!
Onsuz yaþamak imkansýzmýþ anladým,
Ama nefes almak bile koyuyor adama...
Gülmek uzun zamandýr etrafýmda dönmüyor...
Ve ben eriyorum yokluðunun ortasýnda...

Çok caným acýyor be anne!
Bir yerim kesilse hissetmiyorum acýsýný...
Öyle büyük acýlar kaplamýþ ki üzerimi...
Yokluðuna bir türlü alýþamadým...
Hiç bu kadar çok sevdin mi anne?
Hiç bu kadar gözyaþý aktý mý gözünden?
Yüreðine býçaklar saplayýp kaçtýlar mý hiç?
Ve gidiþini izledin mi ardýndan?

Çok caným acýyor be anne!
Saçlarýný kestirmiþ benim dokunmaya kýyamadýðým...
Deðiþmiþ görüþmeyeli konuþmalarý...
Galiba sevmiþ yeniden birini,
Unutmuþ ardýnda býraktýklarýný...

Çok caným acýyor be anne!
Dilim anlatamadý kalbimdeki çýrpýnýþlarý...
Gözüm kör oldu,kulaðým saðýr ondan dinledikten sonra aþk þarkýlarýný...
Þimdi kalbimde mühür gibi kazýlý adý...
Sosyal Medyada Paylaşın: