Sana kasým sancýlý bir zamanda aþýk olmuþtum
Zulamda sana dair mektuplar tan yerinde
Kelebekler bir olup uçardý kýrlangýçlarla bir…
Dudaðýmda hatýralarýn bir ruj iziydi okuduðum þiirler…
Saymayalým yaþadýklarýmýzý
Yaðmurlardan denizler yarattýðýmýzý
Gözlerinin sürmesi akmýþ türküler
Eylülden kalma ýslak sokaklar…
Sen yediye çeyrek kala kalkardýn hep
Ben hep (p) beþinde
Yedi yaþýndaki bir tutkuyla severdim saçlarýný þafaðýn
O vakitler aziz kýlýnýrdý
Ezan sesi sonrasý mahalleden geçen simitçilerin sesi…
Ben sevdaya dair iþportalý
Çýkýp giderken örterdim senin üstünü
Ahþap kapý, demir paslý sürgü
Ekmek sevdalý koþardým akþam seni görmek için…
Her vakit bir mevsim olurdu
Ýçeride sen
Dýþarýda mülteci güvercinler
Ve susam kokarken yürüdüðüm caddeler…
Yaprak döken hasretlere kalýyordu dilim
Yanýmdan her geçen
Bir filmin fragmaný gibi beynimde dirilirken
Ýnce bir iplikle dikiyordum gözkapaklarýmý…
Sen yediye çeyrek kala kalkýyordun
Karþýmdaki vapur senden önce
Kokunun peþine düþüyordu
Martýlarýn kanatlarýnda duman lekesi bir hasret…
Ýki ada iki insan
Tek taþ bir mezar
Ve sen hep iki simit alýrdýn
Biri sana kanat çýrpanlara
Yediye çeyrek kala…
Ýþte bu yüzden beþ mevsim tek iklim
Sen yediye bölerdin simitleri vapur geriye giderken
Arkanda dumanlar
Karþýda en fazla Kýzkulesi
Mahpusluk dolu suskunluk…
Eskiciler geçmeden toplardým kendimi
Sirkeciden giderken trenle
Ýki duman arasý atarken kendimi
Sen hep yediye çeyrek kala kalkardýn
Ve ben hep beþinde ölürdüm üstünü örterken…