AYŞE…

Sana hiç kimse denizi göstermedi.
Hiç kimse seslenmedi önündeki yolu yürümen için;
kimse konuþmadý,
kimse çabalamadý
ve kimse açmadý güneþi üstüne.
Bilemediler.
Beceremediler.
Bir sivrisinek kandýrdý bildiðini söyleyerek,
omuzuna kondu.
Söðürdü kanýný iliklerine kadar, þiþti.
Sonra bir vampir kuþu geldi, yuttu sivrisineði.
Gitti, rutubetli bir duvarda asýldý.
Aðzýndan düþen bir damla kan senindi.

Mercan kayalýklarýnýn renklerinden yansýyan zaman kadar,
tükettiðim ömrüm.
Yuvarlanarak gelen dalgalarýn
sahile sürüklediði yelkovansýz saatin akrebi
altmýþlarý gösteriyor.
Seksen ikiden on altýya otuz dört yýl tükenmiþim,
Sen hala yirmi ikindeyken…
Sahilde dolaþanlara yabancýyým.
Sahilde dolaþanlar bana yabancý.
Ben yabancýyým ve onlar yabancý.
Sen ve ben yokuz,
benim ve onlarýn olduðu bir yerde
Ben tutuyorum ellerini birer birer,
Senin elinin yumuþaklýðýyla,
götürüyorum sahilden.
Yol gösteriyorum senin boþalttýðýn yere doðru.
Abilik ve kýz kardeþlik adýna en kolay þey,
el ele tutuþabilmektir.
Kimse zorlamadý gözlerini yumman için.
yumulan gözlerimin önüne geliyorsun ya,
baþucuna varýp “gülüþ” ünün,
ninniler söyleyemiyor,
masallar anlatamýyorsun.
O yüzden uykusuz sabahlýyor gene…

Açýyorum tüm pencerelerimi.
Sabahýn bir milyon parlak elçisi,
senin yanýndan geliyor
güneþ ýþýðýnýn kanatlarýnda pencereden içeri akýyor.
Sesleniyorum sana sesin fiziki hýzýný da aþarak.
“Dön!”
“Aðlýyor gülüþün”
“Dön!”
Eriþmesi gerek ardýndan ya,
gittiðin yön gaip…

Seni sevmemim
canýmý bu kadar çok yakacaðýný bilebilseydim,
sever miydim sanýyorsun?
Bizi annesiz ve kardeþsiz býraktýðýn için,
Sana hiç kýzamayacaðým, tabii ki…
Bakýþlarýn bakýþlarýmda tutsak kalacak
ve boðulacaklar göz yaþlarýmda!

Sosyal Medyada Paylaşın: