Kaç kere yalvardým GÝTME diye !
Sana, böylesine hasret iken,
Aþkýmýzý, nasýl doyasýya yaþarým ki.
Bir koy’a çekilmiþ sanki ayrýlýk gemisi...
Limana demirli.
Açamazken bir yelkenli gibi ufkuna, enginlere.
Býrak akmasýn gözyaþlarým, pýnarlarýmda tutuklu kalsýn.
Býrak ellerim duvarlara yumruk atsýn.
Baþýmda bin kahýr, umutlara yol alsýn.
Bana, bana ayrýlýk deme, elveda deme !
Ayrýlýkla beraber aþk yaþanýr deme !
Giderken dört bir yana saçtýn sevgimi.
Yollara savurdun kalbimi.
Þimdi ben , hatýralarý bir bir toplarken gönül bahçemden...
Hiç arkana dönüp bakmadýn bile.
Sadece elveda dedin !
Sen bildinmi beni, gördünmü halimi.
Sen hiç periþanlýk denen þeyi tattýn mý ?
Duvarlara hiç yumruk vurdun mu ?
Haykýrdýn mý sevgini ortalýða ?
Yalvardýn mý ALLAH’a / ya medet ! diye.
Hiç yalvardýn mý ölüme / Azrail’e gel diye ?
Hükmettin mi, YARABBÝM al bu caný diye.
Ben ne hasretler yaþadým be güzelim.
Ne yalnýzlýklar çektim.
Hiçbiri, ama hiçbiri böylesine canýmý acýtmadý.
Bu seven yüreðimi bu derece yakmadý.
Sen gittin gideli...
Ben , böyle bir acý görmedim.
Þimdi býrak, gözyaþlarýmdan kan aksýn.
ve derim ki; be vicdansýz ALLAH’ýndan bulasýn !
---------------------------------------BÜLENTCAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.