Ben Seni Neden mi Sevdim
Ben seni bir okyanusun derinliðinde buldum da sevdim
Parlak bir inciydin benim için
Paha biçilmez bir inci
Ben seni soðuk ve yaðmurlu bir günde
Seni düsünürken gülüþündeki sýcaklýðýn içime dolup da
Beni sardýðý bir anda sevdim
Seni sadece selvi boyun,siyah saçlarýn yada kara gözlerin
Güzel bir yüzün var diye deðil
Fikirlerinle,konuþmandaki güzelliðin ve benim o kor halde yanan yüreðimle sevdim
Ben seni derinden ve hissederek sevdim
Her kalp atýþýmda vücudumun dört bir köþesine yayýldýðýný
Beni sardýðýný her nefes alýþýmda ciðerlerime iþlediðini bilerek sevdim
Seni kýþ gecelerinin o soðuk yataðýnda birlikte uyuyup beni ýsýttýðýn
Yaz sýcaðýnda uyuyamayýp sýkýntýlarým olduðun
Ve rüyalarýmda buluþtuðumuz gecelerde sevdim
Seni ellerinden tutup kanýmýn kaynadýðý
Kalbimin yerinden fýrlayacaðýný hissettiðim anlarda
O ýslak dudaklarýnla beni sevdiðini söyleyeceðin anlarý düþünerek sevdim
Ben seni o sensiz anlardaki boþ ve deðersiz geçen dakikalarda
Kayýp zamanlarýmýzda,seni arayýp bulamadýðým
Çaresizlik içinde olduðum,içki sofralarýný dost bildiðim anlarda sevdim
Sen ne kadar uzak olsan da,
Aramýzdaki kilometreler nasýl çoksa
Bende seni o kadar yoðun ve o denli çok sevdim
Seni kalbimde yanan ateþin ile
Zihnimde oluþan hayallerin o ay parçasý çehrenle
Bana derinden bakan o gözlerindeki ýþýltýyý göreceðim anlarý beklerken
Kalbimin yanýp tutuþtuðu anlarda
Gelip o bu ateþi alevlendirerek
Bana sarýlarak beni sevdiðini söyleyeceðin anlarý düþünerek sevdim
Korkuyorum!
Hakkettiðin mutluluðu sana verememekten korkuyorum.
Seni beni sevdiðinden fazla sevememekten korkuyorum.
Senin sevgine layýk olduktan sonra baþkalarý tarafýndan o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum.
Seni kazaným derken kaybetmekten korkuyorum.
Aramýzdaki maneviyat haricindeki uçurumlardan korkuyorum.
Senin kalbini daha fazla kýrmaktan korkuyorum.
O temiz ve masum göz yaslarýný daha fazla akýtmaktan korkuyorum.
Ahh Sevdammm Evet korkuyorum;
seni kaybetmekten, seni daha fazla üzmekten …
Sana kendimi ifade edememekten korkuyorum.
Yada yanlýþ anlaþýlmaktan korkuyorum.
Uçurumun kenarýnda yalnýz kalmaktan korkuyorum.
Dostluðuna doyamadan ulu orta yalnýz kalmaktan korkuyorum.
Yüreðimdeki o ince sýzýnýn bir gün çoðalmasýndan ve beni sarmasýndan korkuyorum.
Sevgi denen güzelliðinin bir gün beni terk etmesinden korkuyorum.
Dostluðun ölüp yerine nefretin yeþermesinden korkuyorum.
Evet; Korkuyorum
seni kaybetmekten ve seni daha fazla üzmekten…
Bir çiçek misali ne ellemeye nede koparmaya kýyamýyorum uzaktan seyrediyorum çünkü;
Seni daha fazla incitmekten korkuyorum.
Ömründe yaþadýðýn mutluluðu huzuru sana yaþatamamaktan korkuyorum.
Sana kalbimden fazlasýný verememekten korkuyorum.
Sonunda sana gözyaþýndan baþka bir þey býrakamamaktan korkuyorum.
Seni sevmekten deðil;
dostluðunu suistimal etmekten,
Seni kaybetmekten ve deðerini bilememekten ve Yüce Rabbime hesap verememekten korkuyorum.
Belki de çok fazla korkuyorum …
ÇÜNKÜ; ÇÜNKÜ BEN ÝLK DEFA SENÝ BU KADAR ÇOK SEVÝYORUM…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuncay Aşıklar Parkı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.