Sönen, içindeki kaçýncý matem.
Kaçý eskiden kalma, sayamadýn.
Kimler ne verdi söyle emaneten.
Yüreðinden dökmeye kýyamadýn.
Körelmeyen düþler, keskin mi keskin.
Solmaya yüz tutmuþ sevdalar suskun.
Usuna tüneyen umutlar küskün.
Düþlerin yarým kaldý, doyamadýn.
Ne, yüreðinin ona uçtuðunu,
Ne de, yoluna güller saçtýðýný,
Görür diyerek hasret biçtiðini,
Ol görüp yüzüne, diyemedin.
Tutup bir baþkasý ateþ atýnca.
Çekildi kenara, þaþýrdý önce.
Tortusu genzine, gelip tütünce.
Sana dönüp baðýrdý, duyamadýn.
Daha rastlamazmýþ gibi eþine.
Ervahi ezelden düþtün peþine.
Neler geldi, bilmezmisin baþýna.
Yerine, Birisi’ni koyamadýn.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.