BEN SABAHIN SIRRINI SEVDİM.

Ben sabah’ýn þu nemini sevdim.
Uzun okunan ezan sesini sevdim.
Ve suyla arýnan tenimi sevdim.
Secdede ettiðim yemini sevdim.
.
Ruhuma huzur veren sessizliði
Kalabalýklar içindeki yalnýzlýðý
Sabahla birlikte gelen ansýzlýðý
Ve yeniden dirilen cansýzlýðý sevdim
.
Ben sabahlara can veren ahengi
Ve yaratýcýnýn koyduðu mihengi,
Yoktur ilahi kudretin bir dengi
Dedirten, bu imaný vereni sevdim.
.
Yýldýzlarý gölgeleyen o ilk aydýnlýðý
Ve yeniden hükmeden zifiri karanlýðý
Kainatýn döngüsündeki kararlýlýðý
Tüm zerrenin ol emrine baðlýlýðýný sevdim.
.
Bedenime can veren doðuþunu sevdim
Gündüzün geceyi boðuþunu sevdim
Gizemli dünyada varoluþumu sevdim.
Secdelerde sýrlara eriþimi sevdim.
.
Rabýta rabýta, ölüm ölüm yaþayýþýmý
Ölüm sanki bahane, hep onu arayiþimý.
Ondan koparmayan bir ipi kavrayýþýmý
Ve hala Milli Görüþçü kalýþýmý sevdim.
.
Üst katta elinde teþbih aðlamýyor kimse
Ezan sesini kimseler duymuyor nedense.
Ya bu sabah ansýzýn kýyamet gelse
Bana bu korkuyu yaþatan imaný sevdim.
Sosyal Medyada Paylaşın: