Karanlýk bir oda burasý Ne ýþýk ne pencere Gözlerim dik tavana bakýyorum Dönüyor, dönüyorum Baþým yukarýda sonsuzluða bakýyorum Yürüyor yürüyorum Bir yere varamýyorum Hep ayný yerdeyim sanki
Karanlýk bir oda burasý Duyuyorum insanlarý dýþardan Çýðlýk, çýðlýk hepsi bir yerde Kapýsý yok, penceresi yok Burasý ne böyle Yalnýzým burada, deðilim aslýnda Ýzleyenler var beni Benimle olan, beni koruyan
Karanlýk bir oda burasý Çýkýþýnýda bulamadým giriþinide Bir açtým gözlerimi buradayým Bir kapatacaðým çýkacaðým Bu karanlýk odayý düþündüm Yürüyor, yürüyorum Hep ayný yere çýkýyor yollarým Nasýl geldim bilmiyorum Gitsem, desem çýkamýyorum Dönüyor dönüyorum Bu topun üstünde bende Diðer insanlarla beraber Düþmeden tutunmaya çalýþýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.