Her gece ölüyoruz o karanlýk odalarda Çünkü her gün yaralanýyoruz bir yerlerimizden Bazen örtemiyoruz üstünü yaranýn Olur olmaz yerlerde Hiç beklemediðimiz bir anda çýkýveriyor karþýna Hatýrladýkca canýmýzý acýtýyor nasýrlaþmýþ anýlar
Gece ve onun sadýk savaþçýsý çöktü yine üzerime Açsam gözümü bir tabut olur bu oda Yumsam en koyusu karanlýðýn Ve sessizliði dinlerim Dýþarýda bir köpek havlar
Ýþimi düþünürüm, ülkemi düþünürüm Bir seni düþünmem baþarabilirsem Gündüzlerimden sildim seni Ýþime ülkeme verdim kendimi Belki gecelerimden de silerim Kendime veririm kendimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
onur altınbaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.