Ben þiirden vaz geçtim, lisanýmý susturdum
Ak kâgýtlar kirlendi, kalem can çekiþiyor.
Öfkeleri besledim, muhabbeti kusturdum,
Merhabayý öldürdüm, selam can çekiþiyor.
Ciðerdeki sýzýmýz; gelip, delip geçerdi.
Göðümüzde bir vakit türlü kuþlar uçardý.
Damla rahmet düþmez de renk, renk çiçek açardý.
Þimdi bahar mevsimi, gülüm can çekiþiyor.
Her kýþ düþer topraða, her baharda doðardým.
Azmedince çöllere yýldýrýmlar saðardým.
Gönlü çorak olana ilmek, ilmek yaðardým.
Kefen biçtim yaðmura, dolum can çekiþiyor.
Seni, nerde deseler durmaz yola düþerdim.
Kesilse de nefesim ben son sürat koþardým.
Dere, tepe, dað demez her engeli aþardým.
Yok dizimde takatim, kolum can çekiþiyor.
Irmak olur beslerdim sen bir derya olsaydýn.
Ben baþýmý keserdim saçlarýný yolsaydýn.
Serilirdim önüne sen bir adým gelseydin.
Düz ovada þimdi bak yolum can çekiþiyor.
Olmasa da kanadým uçurumdan uçardým.
En zifiri gecede gökten ziya biçerdim.
Kýldan ince kýlýçlar üzerinden geçerdim.
Kör býçaklar altýnda ölüm can çekiþiyor.
ayhan çoban
23,09,2011