Daha dünyaya gelmedim, Yardým et bana Anne! Yeniden yarat beni, Olmayan yarýnýmda yaþat, Tut ellerimden býrakma, Düþüyorum uçurumun kenarýnda. Gidiyorum,bilinmeyen yerdeyim, Gerçekte deðil,düþler ülkesindeyim. Ben hiç yaþamadým ki Anne, Aðlamaktan yosun tutmuþ bedenim, Aðlamak mý? hiç bilmezdim. Öðrendim,biliyorum; Acý bir duyguymuþ be Anne.. Keþke hiç yaþatmasaydýn, Hayat bensizde olurdu deðil mi? Bensiz yaþarmýydýn? Özlemezmiydin,aðlamazmýydýn? Aðlama ben aðlarým, Alýþtým nede olsa.. Tanýmadýðým bir zamanda Bilmediðim bir istasyon, Tek yolcusu ben. Sonsuzluða giden tren, Býrak beni gelemem. Kurtar beni Anne! Gitmeme izin verme. Üþüdüm,korkuyorum, Daha çok küçüðüm, Güneþsiz bir dünyayým Yokoluyorum,ELVEDA Anne Ben gidiyorum...
SEDA BALCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
herşey şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.