ayrý kentlerin ayný kentlere komþuladýðý zamanlardýk ayný kentlerin ayrý insaný gibi, karþý camlardan bakardýk gölgelerimize fluð profiller, sen ve daðlar eteðini sýyýrmýþ ilkbahar Ýronisi bol kara mizah seviþmelere tanýklýk ederdi savrulmalar
biz iki ayný kentin ayrý çentiðine düþen sevdalardýk on sekiz düþlerime renk katan alacasý bol deniz desenlerini bilemediðim hüzün olurdu yüzün/ bakamazdým düþ yanýðý yanýlsamalarda gece ve karanlýk aydýnlýðýna sýðýndýðým özgürlüðün sus olurdun
yalnýz akþamlarda iç burkan soluklanýþ uzak ayrýlýklarýn son can soluðuydu belli ki devasa hiçliðimi bu kadar çok özümsemiþken satýlmýþ mezar karanlýklarýnda izbe pazarlýk ne kadar korkak ne kadar cesurdunuz
üçüncü sayfa dördüncü sütun haberlerinde on sekiz düþler arayan yazýyý göremediniz
Ölü düþler doðuran prematüre çocuk geçiþleri bu kentin insaný olmadýðýmýn ayrýmýna o zaman ulaþtým
Umut / zamaný delen þiirler Sosyal Medyada Paylaşın:
umutca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.