Bir Ankara Masalı

Kýþa kollarýný açmýþ ayaz bir Ankara sabahý iniyorum otobüsten,
Doðup büyüdüðün yeri tavaf ediyor bedenim,
Ve hayallere dalýyorum arþýnladýkça sokaklarý,
Kaç kere geçmiþ olabilirsin ki bu sokaktan diye merak etmiyor deðil zihnim,
Mesela Kýzýlay’ýn hangi köþesinde içmiþtin dudaklarým rengi þarabý,
Hangi köþesinde aðlardýn efkarlanýnca?
Hangi sokakta ilk kez aþký yaþadýn?
Hangi günün sana deðdirdiði kahkahalar ile inlettin bu köþeyi?
Adým attýkça sana sarýlýyor sanki bedenim,
Bütün Ankara sokaklarý sen kokuyor sanki,
Yada öyle olmasýný istiyor senden baþka koku bilmeyen burnum,
Her bir zerresinde her bir zerreni keþfetmek istiyor ruhum,
Kýzýlcahamam dan Sincan’a,
Polatlý dan Evren’ e adým adým keþfediyorum seni,
Acaba neresindesin tam olarak þimdi?
Her sokakta belki karþýma çýkarsýn diye ürperiyor bedenim,
Ne yapacaðýný bilmezcesine birbirine karýþýyor ellerim,
Halbuki þimdi karþýmda olsan, SENÝ nasýl güzel sarmalardým,
Ne de güzel öpüp koklar, asla býrakmayacak gibi kenetlerdim bedenime,

Yürüyorum sanki hiç yorulmamýþ gibi,
Halbuki yüreðim çürümüþtü beklemekten seni,
Sensiz bir Ankara sabahý hiç bilmeyeceksin sana geldiðimi,
Yaþadýðýn evi, uyuduðun yataðý, hayallerinin büyüdüðü o sýcacýk yuvayý görsem sen olur oracýkta kalýr bedenim belki birgün beni bulursun diye.
Öyle çok özlemler biriktirdi ki yüreðim,
Hayal’lerde geziyorum sen diye.
Sosyal Medyada Paylaşın: