Nedir senin kastýn, gönlüme kalem?
Baðrýma ok gibi batar vurursun,
Þiir diye okur, derdimi alem,
Derdime dertleri, katar durursun.
Müdavim misafir, ne arsýz yüzün
Ne gecen belli, ne de gündüzün,
Bölersin uykumu, hem de ansýzýn
Ýlham döþeðimde, yatar durursun
Canan ele yâr’mýþ, haberin batsýn,
Söyle vefasýza, topraða gitsin,
Kýrýlsýn uçlarýn, kömürün bitsin,
Kara baykuþ gibi, öter durursun.
Sensiz ölmem derdi, vermezdi caný,
Haþa tapar gibi, sevmiþti yani,
Zaptý sen tutmuþtun, kavlimiz hani,
Sevda andýmýzý, yutar durursun.
Öyle sevmiþtim ki ben yâri kalem,
Kýskandý sevgimi, anamla balam,
Ellerin koynunda, bitmezken çilem,
Sen aþkýn nabzýný, tutar durursun.
Ben yoruldum kalem, kalbim tekliyor
Seni Durak yazsýn, sevda saklýyor
Gönüller þairi, seni bekliyor,
Ýlhamýný ona satar durursun.
Gayrý ne yazarsan, umrumda deðil,
Sen de benim gibi, sevdanda boðul,
Islansýn kaðýdýn, silgiyle daðýl,
Benden daha harap, beter durursun.
Git baþýmdan kalem, parmaðým yorgun,
Gönül defterimde, sayfalar dargýn,
Sen gafil Figani, mahþere sürgün,
Sönmüþ bir sevdaya tüter durursun.
Kul Figan (Erdem GÜMÜÞ)
11.11.2016
ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.