Kul Figani
KALEM
Kul Figani

KALEM


KALEM


Nedir senin kastın, gönlüme kalem?
Bağrıma ok gibi batar vurursun,
Şiir diye okur, derdimi alem,
Derdime dertleri, katar durursun.

Müdavim misafir, ne arsız yüzün
Ne gecen belli, ne de gündüzün,
Bölersin uykumu, hem de ansızın
İlham döşeğimde, yatar durursun

Canan ele yâr’mış, haberin batsın,
Söyle vefasıza, toprağa gitsin,
Kırılsın uçların, kömürün bitsin,
Kara baykuş gibi, öter durursun.

Sensiz ölmem derdi, vermezdi canı,
Haşa tapar gibi, sevmişti yani,
Zaptı sen tutmuştun, kavlimiz hani,
Sevda andımızı, yutar durursun.

Öyle sevmiştim ki ben yâri kalem,
Kıskandı sevgimi, anamla balam,
Ellerin koynunda, bitmezken çilem,
Sen aşkın nabzını, tutar durursun.

Ben yoruldum kalem, kalbim tekliyor
Seni Durak yazsın, sevda saklıyor
Gönüller şairi, seni bekliyor,
İlhamını ona satar durursun.

Gayrı ne yazarsan, umrumda değil,
Sen de benim gibi, sevdanda boğul,
Islansın kağıdın, silgiyle dağıl,
Benden daha harap, beter durursun.

Git başımdan kalem, parmağım yorgun,
Gönül defterimde, sayfalar dargın,
Sen gafil Figani, mahşere sürgün,
Sönmüş bir sevdaya tüter durursun.

Kul Figan (Erdem GÜMÜŞ)
11.11.2016
ANKARA


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.