Gel, dokun bana...
Sana hasret kaldý ellerim..
Aylar geçti görmeyeli yüzünü,
Nerdesin?
Biliyorum,
Deðilsin artýk eskisi gibi,
Biliyorum,
Dindi o çýlgýn fýrtýna.
Rüzgârlar söylemiyor adýmý artýk,
Kokumu getirmez oldu dalgalar,
Gözlerime deðmiyor gözlerin...
Nasýl hasret duyardýk geceler boyu,
Karanlýða alýþan gözlerimde ýþýðýn kaldý...
Sensizliði tutuyor ellerim,
Sen yoksun...
Nerde güneþimize tutunan geceler?
Saçlarýma serptiðin yýldýzlar nerde?
Rüyâ mýydý denizin sesindeki hýçkýrýk?
Nerde o sevinçle çýrpýnan yakamozlar?
Susma!
Gel,
Gel dokun bana.
Sarsýn beni gözlerindeki kadife bakýþ,
Deðsin saçlarýma ýlýk nefesin...
Nerdesin?
O mis kokan menekþeler solmasýn,
Düþmesin papatyalarda son yaprak,
Kanamasýn güller,
Gülmesin eller,
Gitme ne olur!
Durmasýn mýzrap, susmasýn teller,
Anlatsýn yüreðimdeki vurgunu,
Aðlasýn gece...
Gözlerimin içindeki hüzne dal,
Gitme,
Gitme, hep bende kal!
Geceye dayamýþ baþýný aðlýyor akþam,
Yýldýzlar süslemiþ o mâsum yüzü,
Sesin fýsýldamýyor o derin aþký,
Þarkýlar sesleniyor hicrandan yana,
Suskun þiirler...
Gel dokun bana,
Üþüdüm sensiz...
Tut ellerimi,
Sana hasretim,
Gözlerimin içindeki hüzne dal,
Gitme,
Gitme, hep bende kal!
1 Kasým 2010
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.