İLK GÜLÜCÜK -21-(Orhan Baba)(Orhan Gencebay)

Ne yapayým,bir çok önemden...
Ziyadesi ile kýsmetim baðlý isem ben?
Hiç suçlu deðilim ki!
Kader iþte,alýn yazýsý.
Her þey her kes bana kurur biter..
Benim vardýðým yere ise?
Susuz zamansýz gül biter.

Anlamadým gitti desem olmaz!
Yalan olur çünkü,düpedüz yalan!
Ben yalan söylemem ki!
Ýzahý da uzun sürer.
Hem izahat vermek..
Ýstemediðim de kesin bu konuda...
Bildiðim önem Takdiri Ýlahi,kader iþte.

Bu kadar.
Elimde deðil.
Caným sýkýlýyor bazen!
Ben de insaným etten kemikten...
Arada bir,nasýl desem?
Bir-birine sarýlmýþ,
Kumruler gibi seviþen aþýklar görüyorum.

’Oo diyorum,niçin benim aþkým yok?
Neden hep yalnýzým,yalnýzlýk temelli b.k!
Ah keþke olsaydý da...
Sabah akþam eline bir fincan kahve verirdim.
Bir de kuyruklu cigara!
Ýkram edebileceðim,beyim olmalýydý..
O beni,ben onu çok ama çok sevmeliydik.

Olmadý iþte,olamadý,olamadýk.
Ýpler kopmazdan daha önce bile...
Ninemdi daha çok yanýmda olan...
Bir delikanlý vardý,genç yaþlarýmda!
Daha on dokuz yaþýmdayken...
Yeþil gözlü,siyah saçlý yakýþýklýydý
Bir-birimizi sevmiþtik,o okuyacaktý.

Çok uzaða ta Elazýða okumaya gitti...
Derdi:sen mühendise layýksýn Fidem!
Obana Fide derdi.
Yüksek makina mühendisi olacaktý,Orhan Ögetbil’en
O nereden mi aklýma geld?
Sevgili Orhan Gencebaydan.
Bir de þu sözünden...

Daha doðrusu bana yakýþtýrdýðý naðmeden!
Bir aranjman vardý (Fabrika Kýzý) diye!
Ben ninem ve babamla yaþarým..
Biliyor ya o yüzden!
Ama ben hep ev kýzý oldum.
Hiç fabrikada çalýþmadým ki!
Naðme þöyle baþlar...

’Gün doðarken her sabah’
’Bir kýz geçer kapýmdan’
... ... Her gün ekmek derdinde’
’Ýhtiyar anasý gibi,kadýnlýðýný bilemez.’
Dördüncü mýsra en doðrusu.
Gerisini tam hatýrlamýyorum?
Neyse,geçtim bunlarý...

Çoktan unutmuþtuk bir-birimizi..
Vefasýz mýydýk,gençtik,gamsýzdýk.
Belki de vafasýzdýk,kimbilir ne?
Bir-birimizi çok sevmiþtik...
Üstelik hiç ayrýlmayacaðýmýza da...
Bir-birimize kavilleþmiþtik.
Göz göze gelmek,yeterdi bize.

Sevinçten kanat takar uçaedýk sanki...
Ya,hadi neyse demiþtim...
Yine yine,uzadýkca uzadý
Özür bu þiirin devamý...
’Ýlk Gülücük’ yirmi iki’de olmalý.
Yazarým Ýnþallah dostlar,beni bekleyin.
Biraz geciksem bile,beni merak etmeyin.
ÝYÝYÝM.

14.04.2008.Ýzmir.
Müfide Decdeli.


Sosyal Medyada Paylaşın: