Avurtlarý çökmüþ bir geceydi olasý... Bir çýðlýk, bir feryat zifir sokakta Karýncadan daha gür çýkmadý sesim, ’’Yetiþin!...yetiþin, bir yürek yara almakta!’’
’’Sesi kadýn!’’ diyordu Ay, yarý dördün yarý korkak, Parmak uçlarýnda zamaný devridaim öncesi Ve bir nefeslik açýlýnca evin penceresi, Huþu içinde çýkýp gitti, düþ cenazesi...
Özlem Pala Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozlem Pala Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.