Deniz ardý kahvede baþladý son yolculuk Yaþlandýkça yaþlandý ellerimde bir kasým Yumuþak kederlerle çalkalandý gönül tasým Ölümcül uysal gülümsemelerim var soluk.
Ayný söze kaç defa gülünür Bir günde pirim kaç kez ölünür Gün iniyor birazdan karartma baþlayacak Sokaklarý yine maskeler taþlayacak
Karanlýk, ruh gibi sessizce gelir Gece ki sadece aþýklarca sevilir Salýncakta ince bir kadýn gölgesi Türküsü iç geçirtir, kadifeden sesi
Sallar rüzgar aðaçlarýn son güzünü Çözemezler bir ölünün son sözünü Ucu kýrýk resimler ne ömürler saklar Vaattir, sonsuz bahçede buluþacaklar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hafize EVCİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.