Kurþun su gibi aktý Düþtü kýyamdan bir beden Kaldýrýmlar sürükledi çekinmeden Gözlerine tutununca ki ýslaktý
Savrulan ölüm belki, belki deðilim ben Nasýl biter bu kasým ellerimde ellerine deðmeden Bir çýnar köklerini söküyor içerimden Yoksulluðum yalýnlýðým hep sensizliðimden...
Gözlerimden dev karanlýklar kalkýyor Uðurlanmayan tek yolcu solmuþ ceketim Kaldýrýmlarý ýlýk ýlýk buruyor Ýçimde ne varsa biriktirdiðim...
Þimdi bir yaðmur sokaða dalsa Kalsa gülüþün çiçekli bir þemsiyenin altýnda Kýzýl sular sarsa pabuçlarýný Feri sönse gözlerimin gözlerinde Þeb-i Arus’tur an Kilitlenir sonsuzda zaman ve mekan ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hafize EVCİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.