Ýkiz badem içiydik sanki biz
yllarca sarýlýp tenine
düþlerine yattým seninle
hâlâ umudumu besliyorum...
Yalnýzlýðýmýn sert kabuðunu
çatlatýr bir gün toprak
aþka gelir tohum
salkým saçak kök salar!..
Ne gün düþer cemre, bilemem;
içim içimi yer, evinsizleþirim
ne bet kalýr bende ne beniz
sensiz sevimsizleþirim!
Bir bakmýþsýn düþler gerçek
yeþermiþ yaprak
her yanda delicesine bahar,
gözlerin çaðla çiçek!..
Aþk, doðasýna uygun
en dirimsel duygun;
düþ içinde tohumuz,
aþk ile uyanýr elbet ruhumuz...
Þaban AKTAÞ
08.11.2016
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ