Otuz sekiz metrekare, balkonsuz ama pencerelidir Oyuncak, karton evlere benzer Sýcacýktýr, her daim benim evim Ýþte cevabýmdý bu benim Büyükþehir’ e ilk geldiðimde Nerede ve nasýl yaþadýðýmý soranlara Yalaným yok... Otuz sekiz metrekareydi ama olsun Mutluydum ben, huzurluydum Kendimle dertleþir, kendimle kavga ederdim, Kendimle aðlar, kendimle gülerdim Kendim söyler, kendim dinlerdim Zaman olgunlaþýnca bende deðiþtim Yalnýzlýk artýk paylaþýlmalýydý Ne kadar da saçma bir karardý Yalnýzlýðýmý, acýmý, sevgimi, yüreðimi, Kendimi, beni yani bir beni paylaþmýþtým Diðer yarým olduðunu zannettiðim,baþka biri ile... ’Kiþinin diðer yarýsý’ sözünüde hep manasýz bulmuþumdur
”Evlilik iki kiþilik yalnýzlýktýr” der, Özdemir Asaf Sözleri doðrular gibiydi sanki zaman Kocaman bir evde Ýki kiþilik yalnýzlýðý paylaþýrken seninle ben Benimle miydin acaba sen? Dört duvarlý bir karton kutuda yaþarken Yalnýzdým evet yalnýz olabilirim ben ama yinede Kalabalýk olduðum zamanlarým oldu çok kendimle Yalnýzlýk Allah’a mahsusmuþ, öyle diyorlar O zaman iki kiþilik bir yalnýzlýkta olmak neden bu kadar acýydý? Yalnýzlýk Allah’a mahsussa, Kula ne kaldý? Kullarýn yalnýz yaþamasý acaba yasak mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.