Kulaklarým patlýyor sessizliðinden! Dinledikçe seni suskunlaþýyorum. Bana, söyleyecek bir söz býrakmadýðýn zaman; çekip gitmek geliyor aklýmýn en ücra köþelerine.. Ama bu hastalýklý durum ele geçirip, sarmýþken bedenimi yine kitlenip kalýyorum sana. Sessizliðine... Gözlerim doluyor hýçkýrýklarýnla. Kimseye bakmadýðým gibi bakmak istiyorum sana... Düþünüp hayallere yaslanmak belki mutlu eder beni. Sen uzaklaþtýkça kendi benliðime dönmek korkutuyor. Ben asla bulamayacaðým gerçek seni. Sadece... Sadece: Kulaklarým patlýyor sessizliðinden!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma Hasdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.