Sanki saatleri kurmuþum gece yarýlarýna
Her çalan saat seni fýsýldýyor kulaklarýma
Ve ben...
Seni düþününce ;
En bilinmez maskemi geçiriyorum yüzüme..
Tüm sesli harflerin sessizliðini ilan edesim geliyor.
Bütün bardaklarý kýrýp evin her yerine saçasým,
Sonra yalýnayakla çiðneyesim geliyor.
Karþýma ilk çýkana hunharca sayasým,
Ne söyleyecekse gýrtlaðýna týkayasým geliyor!
Çünkü seni düþünürken;
Beyoðlu sessiz,
Heybeli bisikletsiz.
Haydarpaþa trensiz,
Kadýköy vapursuz kalýyor!
Seni düþünürken bu þehrin boðazý düðüm düðüm oluyor !
Çamlýca’da þairler gökleri yazamýyor,
Üsküdar’da Kýz Kulesi görünmüyor,
Sultan Ahmet ’den ezan sesleri duyulmuyor!
Seni düþününce ;
Bu þehirde yaþanmýyor!
Seni düþününce Ýstanbul ;
Yedi tepeden üstüme geliyor !