Bir umutla ilk kalemi elime aldýðýmda ömrümün en güzel þafak vaktiydi.. Penceremi açtým. Huzuru arayan yalnýzlýðým, esen hafif ve tatlý rüzðar,gün doðuþunda gülüþlerin sýcacýk ettin yüreðimi. Ýçerisi buz tutmuþ sular kýrýldý. Bir þarkýnýn melodisinde bir þiir üflüyorum þimdi.
Ve bütün hayallerim parmaklarýmda.. Kalemim kaðýda olan aþkýný anlatýrken, bir sen varsýn sevda kokulum. Bana býraktýðýn kocaman bir hayat var... Yüreðimde hissettiklerimi yazmak, silbaþtan yaþamanýn ana diliydi. Yada bütün dalgalarý beyaz sayfalara göz yaþlarýmýn inceden inceye süzülmesiydi..
Bazen denize açýlayým diyorum içimde.. Bilmiyorum belki erken yola çýktým Belkide nefes almak için geç kaldým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.